ସୁଦାମାଙ୍କୁ ମାୟା ସମ୍ପର୍କରେ ବୁଝାଇଥିଲେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ – କହିଥିଲେ ଏପରି କଥା ଯାହା ସବୁ ଲୋକ ଜାଣିବା ଦରକାର..

ଗୀତା ମାଧ୍ୟମରେ ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଜୀବନକୁ ଏକ ନବ ଦିଗନ୍ତରେ ଅଭିଷିକ୍ତ କରିଛନ୍ତି।ଗୀତାର ଅମୃତମୟ ଉପଦେଶ ଜୀବନକୁ ମଧୁମୟ କରିଥାଏ।ତେଣୁ ଗୀତାର ପଦବଳୀକୁ ଅନୁସରଣ କରିବା ଜୀବନକୁ ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତି ମାର୍ଗରେ ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ କରିଥାଏ।ଏହା ଜୀବନ ରୂପକ ଗଙ୍ଗାର ପୁଣ୍ୟକୁଲ୍ୟାରେ ମୋତି ସଦୃଶ ଉଦ୍ଭାସିତ ହୁଏ।ମନୁଷ୍ୟ ଜୀବନ ଏକ ଅଙ୍କାବଙ୍କା ତଟସ୍ୱିନୀ ସହିତ ତୁଳନୀୟ।ମାନବ ଜୀବନରେ କେବେ ସୁଖର ପ୍ରବହ ମାନ ଜୁଆର ତ କେତେବେଳେ ଦୁଃଖର ଅଜସ୍ର ବନ୍ୟା।ବେଳେବେଳେ ମଣିଷ ଜୀବନରେ ଏମିତି ପରିସ୍ଥିତି ଆସିଥାଏ ଯେଉଁଠି ମଣିଷ ଠିକ ଆଉ ଭୁଲର ବିଚାର ହରେଇ ବସେ।ଏହି ପରିସ୍ଥିତିରେ କେବଳ ଐଶ୍ୱରୀୟ ଆଶୀର୍ବାଦ ହିଁ ମଣିଷକୁ ଦିଏ ଆଶ୍ରୟ।

ମାୟା ସମ୍ପର୍କରେ ଏକ ସୁନ୍ଦର ଉଦାହରଣ ଦେଇଛନ୍ତି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସୁଦାମାଙ୍କୁ।ଦିନେ ସୁଦାମା ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ପ୍ରଶ୍ନ କଲେ ମାୟା କିପରି ହୋଇଥାଏ।ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଲେ ସମୟ ଆସିଲେ ବୁଝାଇଦେବେ।ଥରେ ଦୁଇଜଣ ଝରଣାକୁ ଗାଧେଇବାକୁ ଯାଇଥିଲେ।ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଝରଣା କୂଳରେ ତାଙ୍କ ପିତାମ୍ବରି ପିନ୍ଧୁଥିଲେ ଓ ସୁଦାମା ଗାଧଉଥିଲେ।ହଠାତ ପ୍ରବଳ ସ୍ରୋତରେ ସୁଦାମା ଭାସି ଯାଇ ଏକ କୂଳରେ ଲାଗିଲେ।ଓ ସେଠାରେ ଏକ ହାତୀ ତାଙ୍କ ବେକରେ ଫୁଲ ମାଳ ପକାଇଦେଲେ।ସେ ଜାଣିଲେଯେ ସେ ସେଠିକାର ରାଜା ହେଲେ ବୋଲି।

ଓ ଜଣେ ରାଜକନ୍ୟା ସହିତ ତାଙ୍କ ବିବାହ ହେଲା।ହେଲେ କିଛି ଦିନ ପରେ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ମରିଗଲେ।ସ୍ତ୍ରୀ ବିୟୋଗରେ ସୁଦାମା ମ୍ରିୟମାଣ ହୋଇପଡିଲେ।କିନ୍ତୁ ରାଜ୍ୟର ଲୋକ କହିଲେକି ଯେହେତୁ ଆପଣ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାମୀ ତାଙ୍କ ସହ ଆପଣଙ୍କୁ ମରିବାକୁ ହେବ।ଏହା ଶୁଣି ସୁଦାମା ଚକିତ ହୋଇଗଲେ।ଓ ଯୁଇକୁ ଡେଇଁବା ପୂର୍ବରୁ ଗାଧୋଇବା ବାହାନା କରି ଝରଣା ନିକଟକୁ ଆସିଲେ।ପୁଣି ସ୍ରୋତରେ ଭାସିଆସି ପୂର୍ବ ସ୍ଥାନରେ ପହଁଚିଲେ।ଓ ଦେଖିଲେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ପୂର୍ବଭଳି ପିତାମ୍ବରି ପିନ୍ଧୁଛନ୍ତି।ସେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲେ।ତାଙ୍କୁ କିଛି ସମୟ ଏକ ଅଲଗା ଦୁନିଆରେ ରହିବା ଭଳି ଲାଗିଲା।ଓ ସ୍ବପ୍ନ ଭଳି ଲାଗିଲା।ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ହସି ହସି କହିଲେ ଏବେ ମାୟା କଣ ଜାଣିଲ ତ।

ମନୁଷ୍ୟକୁ କଣ କରିବା ଉଚିତ ଓ କଣ କରିବା ଅନୁଚିତ ତାହା ଗ୍ରନ୍ଥ ପୁରାଣରେ ବର୍ଣ୍ଣିତ ହୋଇଛି।ମନୁଷ୍ୟ ସେସବୁକୁ ଅନୁସରଣ କରିବା ଦ୍ୱାରା ଜୀବନ ମଧୁମୟ ହୋଇଥାଏ ଓ ସତ ମାର୍ଗରେ ପରିଚାଳିତ ହୋଇଥାଏ।ସେହିପରି ଦେବିଗ୍ରନ୍ଥ ପୁରାଣରେ ମଧ୍ୟ ଏସବୁ ବର୍ଣ୍ଣିତ ହୋଇଛି।ଏହି ଲବନ୍ୟମୟୀ ସୃଷ୍ଟିରେ ମନୁଷ୍ୟର ଜନ୍ମ ହେଉଛି ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ତଥା ଅନନ୍ୟ।ଦୈବିକ ଆଶୀର୍ବାଦ ମନୁଷ୍ୟ ଜୀବନକୁ ସୁନ୍ଦର ଓ ମଧୁମୟ କରିଥାଏ।ଯେଉଁ ପୁରୁଷ କାମନା ଶୂନ୍ୟ ହୋଇଥାଏ ଅର୍ଥାତ କ୍ରୋଧ ରହିତ, ଅହଂକାର ରହିତ, ଓ ଲାଳସା ରହିତ ହୋଇଥାଏ ସେ ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ।ଏବଂ ଅତି ନିକଟରୁ ଭଗବାନଙ୍କ ସତ୍ତା ଅନୁଭବ କରିଥାଏ।

ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସମାନ ମନେ କରିଥାଏ; ସୁଖ ଦୁଃଖ, ହାନି ଲାଭ ଆଦିରେ ବିଚଳିତ ହୁଏନାହିଁ ସେ ପ୍ରକୃତ ଜ୍ଞାନୀ ଅଟେ। ମୋକ୍ଷର ଦ୍ୱାର ଦେଶ ତା ପାଇଁ ଉନ୍ମୁକ୍ତ ହୋଇଥାଏ।ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି କାହାକୁ ଶତ୍ରୁ ମନେ କରେନାହିଁ କି କାହା ଠାରୁ କିଛି ଆଶା ରଖେ ନାହିଁ ସେ ପରମାନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ।ରାଗ ଦ୍ୱେଷ ରହିତ ମନୁଷ୍ୟ ପ୍ରକୃତ ଜ୍ଞାନୀ ଅଟେ।ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ପ୍ରଣୀ ମାନଙ୍କ ସହ ହିଂସା କରେ ନାସ୍ତିକ ଲୋକର ଘରେ ରୁହେ ଭୁଲ ମାର୍ଗରେ ଯାଏ, ସେ ନିଶ୍ଚୟ ନର୍କ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ। ଏସବୁରୁ ଦୂରରେ ରହିଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ସ୍ୱର୍ଗ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ।ଓ ତାକୁ ମାୟା ସ୍ପର୍ଶ କରେନାହିଁ।