ଗୀତାର ଏହି ଶ୍ଳୋକ ଶୁଣିବା ପରେ ଆପଣ ଆଳସ୍ୟ କରିବା ଭୁଲିଯିବେ…

ନମସ୍କାର ବନ୍ଧୁଗଣ, ଆଳସ୍ୟ ଏହି ସଂସାରର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ଓ ଗମ୍ଭୀର ରୋଗ ଅଟେ।ଏହା ଏକ ଏପରି ରୋଗ ଅଟେ ଯାହା ଆପଣଙ୍କ ସ୍ୱର୍ଗ ଭଳି ଜୀବନକୁ ନର୍କରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ କରି ଦିଏ।ଆପଣ କେତେ ଲୋକଙ୍କୁ କହିଥିବାର ଶୁଣିଥିବେ ଏହି ବ୍ୟକ୍ତିର ବହୁତ ଭଲ ବୁଦ୍ଧି ଅଛି କିନ୍ତୁ ତାର ଭାଗ୍ୟ ତାହାର ସାଥ ଦେଉନାହିଁ।କିମ୍ବା ଏହି ବ୍ୟକ୍ତି ଯୋଜନା ତ ବହୁତ ଭଲ କରିଥିଲା କିନ୍ତୁ ପରିସ୍ଥିତି କାରଣରୁ ନିଜ ଲକ୍ଷ୍ୟକୁ ହାସଲ କରିପାରିଲାନାହିଁ।ଯଦି ଆପଣ ମଧ୍ୟ ନିଜ ବିଷୟରେ ଏହିପରି ହିଁ କିଛି ଭାବନ୍ତି କିମ୍ବା ଆପଣଙ୍କର କେହି ନିଜର ଏପରି ବିଚାର ମଧ୍ୟରେ ଘେରି ହୋଇ ରହିଛି ତେବେ ଆଜିର ବିଷୟବସ୍ତୁ ଆପଣଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିତ ଜାଣିବା ଦରକାର।ଏହା ଆପଣଙ୍କର ଜୀବନରେ ବହୁତ କାମରେ ଆସିବ।ପ୍ରକୃତରେ ଉପରେ ଲେଖାଥିବା ସମସ୍ତ କଥା କେବଳ ଭ୍ରମ ଅଟେ।ସତ୍ୟତା ଆଉ କିଛି ହୋଇଥାଏ।

ପ୍ରକୃତରେ ଆମର ସମସ୍ତ ନିରାଶତା ସମସ୍ତ ଅସଫଳତାର ମୂଳ ଆଳସ୍ୟ ସହ ଜଡିତ ହୋଇଥାଏ।ଏପରି ଶ୍ରୀମଦ ଭାଗବତ ଗୀତାରେ ସ୍ୱୟଂ ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଛନ୍ତି।ଏହିକଥା ତ ସମସ୍ତେ ଜାଣିଥିବେକି ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ପୂର୍ବରୁ ଅର୍ଜୁନ ପରାଜୟ ସ୍ୱୀକାର କରି ନିରାଶ ହୋଇ ନିଜର ଗାଣ୍ଡିବ ଧନୁକୁ ତଳେ ରଖିସାରିଥିଲେ।ଏବଂ ଯୁଦ୍ଧ ନକରିବାର ବିଚାର ତାଙ୍କ ମନରେ ଆସିଥିଲା।ଗୀତାର ପ୍ରଥମ ଅଧ୍ୟାୟରେ ଅର୍ଜୁନ ନିଜ ମନର ଏହି ବ୍ୟଥାକି ନିଜ ପ୍ରିୟଜନମାନଙ୍କ ସହ ଯୁଦ୍ଧ ନକରିବାର କଥା ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ କହିଲେ।ସେ କହିଲେ,”ହେ ମାଧବ ଯଦି ମୁଁ ଏ ଯୁଦ୍ଧ ହାରିଯାଉଛି ତେବେ ମୋର ପରାଜୟ ହେବ,କିନ୍ତୁ ଯଦି ମୁଁ ଏ ଯୁଦ୍ଧ ଜିତିବି ଯାଉଛି ତେବେ ମଧ୍ୟ ମୋର ପରାଜୟ ହେବ।ଅର୍ଥାତ ମୁଁ ହାରିଲେ ତେବେ ମୁଁ ହାରିଲି ଓ ଜିତିଲେ ମଧ୍ୟ ହାରିବି।ଯଦି ସବୁ ପରିସ୍ଥିତିରେ ମୋର ପରାଜୟ ହିଁ ଲେଖାହୋଇଛି ତେବେ ଆପଣ କୁହନ୍ତୁ ମୁଁ ଏ ଯୁଦ୍ଧ କଣ ପାଇଁ କରିବି?” ଅର୍ଜୁନଙ୍କର ଏହିକଥା ଶୁଣି ଭଗବାନ ବୁଝିପାରିଲେକି ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ଏହି ଶବ୍ଦରେ ତାଙ୍କର ଭୟ ନୁହେଁ ବରଂ ଭ୍ରମକତା ଓ ଆଳସ୍ୟ ଲୁଚିଛି।ଏବଂ ଏହାର ଉତ୍ତର ଦେଇ ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଗୀତାର ଦ୍ୱିତୀୟ ଅଧ୍ୟାୟର ତୃତୀୟ ଶ୍ଳୋକରେ କହିଛନ୍ତି, “କେବଲ୍ୟ° ମା ସ୍ମ ଗମଃ ପାର୍ଥ ନୈତତ୍ୱଜୟୁପପଘଚେ।ଶୁନ୍ଦ୍ର° ହୃଦ୍ର୍ୟଦୌର୍ବଲ୍ୟ° ତ୍ୟକ୍ତୟୋତିଷ୍ଠ ପରନ୍ତପ।।” ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି, ହେ ଅର୍ଜୁନ ନିଜ ବିଚାରରେ ନପୁରୁଷକତା ଆସିବାକୁ ଦିଅନାହିଁ।

ଏପରି ବିଚାର ଓ ଏପରି କଥା ତୁମକୁ ଶୋଭା ଦେଉନାହିଁ।ନିଜ ହୃଦୟରେ ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଉଥିବା ଏହି ଦୁର୍ବଳତାକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ଠିଆ ହୋଇଯାଅ ଓ ଶତ୍ରୁର ନାଶ କର।ଏହି ଶ୍ଳୋକରେ ଦୁର୍ବଳତାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଆଳସ୍ୟ ଓ କର୍ମହୀନ ବିଚାର। ପ୍ରାୟ ଆମେ ମଧ୍ୟ ନିଜ ମନର ଆଳସ୍ୟ ରୂପକ ଦୁର୍ବଳତା କାରଣରୁ ହାରି ବସିଯାଉ।କିନ୍ତୁ ଭାବନ୍ତୁକି ଆଳସ୍ୟ ଅସଲରେ କେବଳ ଏକ କ୍ଷଣର କଥା ହୋଇଥାଏ।ଯଦି ସେହି ଏକ କ୍ଷଣରେ ଆଳସ୍ୟ ରୂପକ ଦୁର୍ବଳତାକୁ ଛାଡି ଠିଆ ହୋଇଯିବା ତେବେଯାଇ ନିଜ ଲକ୍ଷ୍ୟ ହାସଲ କରିବା କଷ୍ଟ ହେଇନଥାଏ।

କୌଣସି କାମର ବିଚାର କରିବା କିମ୍ବା ଏହାର ଆରମ୍ଭ କରିବା କାମକରିବା କୁହାଯାଏନାହିଁ।ଏପରିକି କାମ କରିବାକୁ ମଧ୍ୟ କାମ କରିବା କୁହାଯିବ ତେବେ ତାହା ଭୁଲ ହେବ।ପ୍ରକୃତରେ କାମକୁ ସମାପ୍ତ କରିବା ହିଁ କାମ କରିବାର ପରିଭାଷା ଅଟେ।ଏଥିପାଇଁ କୌଣସି କାମକୁ କରିବାର ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲେ ତେବେ ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେହି କାମ ନସରିଯାଇଛି ଆଳସ୍ୟକୁ ନିଜ ଉପରେ ବଢିବାକୁ ଦିଅନ୍ତୁ ନାହିଁ।ଏବଂ ନିଜର କର୍ମ କରିଚାଲ।ଦେଖିବେ ଆପଣଙ୍କୁ ନିଜ ଜୀବନ ବଦଳେଇବାକୁ କେହିବି ଅଟକେଇ ପାରିବେନାହିଁ।